Vallë; ku është fshehur dashuria!
Ku strehohet?!
Brenda frikërave?!
Frikërat njerëzore.
Ai tundim që trondit shpirtërat;
Ai zjarr i ndezur prore.
Po, ku fshihet bre! Ku është futur?!
Në gushën e një harabeli, a një pëllumbi të zbutur!!!
Në jetën njerëzore, me dilema mbushur.
Por; mos ma fshih dashirinë!
Të gugas si një pëllumb i ngopur!
Mos ma fshih dashurinë!
Le të vdes si pëllumb i ngopur;
Si burri i joshur.
Mos ma fshih dashirinë, shkurreve të dyshimit.
Thuaja ditës, frazën e shpirtit, tej vetëmohimit.
Mos ma fshih shpirtin,
Në zgavrën e zvetënimit!
Pikëpyetje????!! Dyshim?!!
Ushqe dashirinë, në krahët e zogut tim!!
