SOD T’KAM FALË …
PO NESËR MOS M’DEL MA PËRBALL.
M’ndodh me u ba andrra e mungueme ,
e netve boshe ,t’zbrazna,
pesha e nji lotit q’i tuj rrëshkitë ,
kallxon sekretet e zemrës.
Her bahem kohë e ikun…
e ditve t’mija ,
pesha e mij dashnive t’rreme.
Grimcat e shpirtit m’tretën rrugës,
e mbeta në gjysë.
Tuj e dit se kjo botë ?!
këta njerëz ikun e vijnë,
si dhimbjet ,pa t’pyet.
M’ndodh me t’dasht tuj t’urrye ,
tuj e dit si je ,
tuj e pritë ardhjen tande ,
sod ?!
Sod si e pafe.
T’shoh e t’flas !
ashtu n’heshtje me vedin,
e shoqnin q’i mbajnë kujtimet tesh t’kalbna.
t’arnueme me pjesët e trupit tem q’i lashë n’kohë t’humbna kot.
Mbrenda mejet t’deshta ….
n’mij kohë ,
sa koha mu ba jastëk pritjet,
i andrrave t’fjetna,
i puthjeve imagjinat,
i prekjeve t’ankthshme ,
t’dhana tesh ashtu n’ajër ,
n’ajrin q’i mes nesh asht i pamatun.
Ika…
Ike…
Ikme n’stacionet e mjegullta humbëm tuj dekë,
e pritjet i vulosëm n’shpirt,
si dy udhëtarë q’i skanë kufij ,as limit,
as rranjë ,as Mekë.
T’fala !
Për kët mos prit ma faljen teme,
e bana faljen për mue,
jo për ty,
se nuk gabove veç ti ,gabuem n’dy.
Ti ke me thanë :
Je e shenjt?!
Jooooooo….jam njeri normal si ti q’i sod e ndjeu ashtu me t’fal,
q’i nesër ,nesër s’due me t’pas ma përballë.
M’ndodh me u ba hije e vedit burrë,
jotja?! Jo e jotja ma kurrë.
