Nuk janë kot rrethi, e qoshja ,
Dhe fjala e mënçur su tha kotë,
Për gjithë poetët……. e “botës”,
Që shkruajnë pa frikë e lirshëm,
Fjala e tyre do të bëhet “vepër”,
Poezit e tyre do jetojnë “shekuj”.
Shumë shpejt, shumë shpejt,
Të gjithë di ta kalojnë lumin e shërimit,
Dhe me një vështrim misteri,
Jeta u frymëzon “substancën”,
Ku drita ndizet, e qerpikët dridhen,
Një varg një poezi e sa po “lindur”.
Mbi popullin ,parajsa ,e ferri ?..
Po gëdhëndin ……….fatin tonë,
Po e gëdhëndin me maska sekrete,
Dhe ilaçe që na vënë në gjumë,
Dhe në errësirë na japin shuplakë në fytyrë,
Dhe me shufër çeliku na kërcënojnë,
Gërshërët ?. Fluturojnë mbi kokë !…
Tufa zogjësh shumë ngjyrësh,
Jeta përzierje, vdekjeprurëse
Mindis dashuris….dhe dhimbjes,
Ku palmat po flenë ………”gjumë”,
Dhe nga trupi rrjedh lëngu i tyre,
Në një tokë të thatë të djegur,
E etur të marë ….. ” frymëmarje”.
Respekt për poetët që shkruajnë lirshëm.
