Kur mbramja veshte havrën e terrtë t’natës,
e prej përjasht fryente nji puhizë e lehtë e tund’te perdet blu,
kur malli jem e malli jot putheshin bashkë,
unë prehesha thjesht n’kraht e tu.
E at’herë nata , ishte e pagojë ,
heshte ….( para tonës lojë ).
About Post Author
