Shkruan Nazif Laçi
PORTRETI I NJË HUMANISTE ELBASANASE
Në qytetin e kulturës shqiptare, në Elbasan jetonë humanistja Lilijana Hyskaj. Kjo, është angazhuar të kontriboi me shtresën më të nevojshme shoqërore, fëmijtë me aftësi të kufizuara. Ajo, është e angazhuar si kryetare kombëtare e Shoqatës Shqiptare në mbrotjen e aftësive të kufizuara ,,SHSHMAK”.
Lilljana, e ka apsion bamirësin, sidomos me njerëz që janë me aftësi të kufizuara. Ajo bënë thirrje shtetit që të jetë më I vëmendshëm ndaj kësaj shtrese shoqërore. Lilijan është edhe Misionere e Paqës Globale, është ambasadore e Paqës Botërore për të drejtat e njeriut e Kulturës..dhe për këte në qytetitn e Elbasanit e thrrasin: Nën Terza e Elbasanit. Kjo humaniste e ka edhe përkrahjen nga familja, sidomos nga tre djemtë, veçmas nga Florenc Hyskaj, I cili qe 2 vite ka ikur nga kjo botë, por e ka lën amanet punën me këta njerëz. Kur e pytëm znj. Lilijana, si e ndin vetën të punosh me këtë shtresë shoqërore, ajo u përgjegj:
Une jam krenare që jeten t’ime ia kam kustuar këtyre kategorive, duke u marrë me ta, harroi semundjen t’ime harroi dhimbjen që kam në shpirt për humbjen e djalit. Por me duket sikur ai me jep force kurajo, me duket sikur me thote:Vazhdo mos u dorzo mos u ndal dhe lodhjen nuk e ndjej punoj orar pa orar. Kur me vijn fëmijë në zyrë duke par pamjen e tyre iu buzqesh dikujt kokën, i përkedhel. Dikush kërkon t’me perqafoi. Une jam bërë njesh me ta. Ata janë bërë pjesë e shpirtit tim. Në çdo koh që më bie telefoni unë i pergjigjem edhe sikur te jet ora 12 e nates. Sigurisht qe ka veshtirsin ga me të ndryshmet, por unë punoi me shpirtin tim human që me karakterizon.. ajo mundohet që të gjej forma të ndryshme qe t’ia lehtesoi sa do pak barren e halleve të mundimeshme të këtyre përsonave që të ndjehen si gjithë të tjerët, e ti kthej buzqeshjen fëmijve.
Kur e pytëm: Liljana, ti je Misionere e Paqës Globale, ajo përgjigjet:
Për mua është nder e privilegj që kam marrë këtë titull, dhe i falenderoi të gjithë ata që kanë bërë vlersimin e punës s’ime, respekt për të gjithë.
Unë di se në qytetin e Elbasanit te therrasin Nën Tereza e Elbasanit, si ndiheni ju që ju therrasin me këtë emer?.
E ndjej vetën shumë të lumtur e shum te vlersuar.. e me shumë fat, kur marr një vlersim kaq të madhë nga personat me aftësi të kufizuar e të tjer.. Me emrin e shenjtorës me permasa globale” Nën Terezës’.. ajo thot se do vazhdoi misionin t’im në shembullin e saj..
Jam kuriozë të di si është një ditë e zakoneshme për një zonjë si ju..
Në mëngjes, pasi bëj punӕt e shtëpisë, i jap dhe mëngjes t’im vella . Shkoj në zyrë, pasi përshendetëm me të pranishmit, që mund të jenë aty dhe shoh axhenden e ditës ku e kam të përcaktuar se c’farë duhet të bëj. Pij kafe me stafin që mund të jet aty apo me ndonjë përson me aftësi të kufizuar që mund teketë ndonjë problem, pasi i kthej përgjigje zbatoi axhenden ku shkoj për ndonjë verifikim në ndonjë familje ose në ndonjë shoqat tjeter për të zgjidhur ndonjë problem ose në bashki. Mbas dite e kaloi me familjen t’ime të mrekullueshme që është, gjeja me e shtrejtë për mua..
Në fund ta mbyllim me nji mesazh sensibilizues?
Motoja ime eshte të ndihmoj me humanizmin t’im çdo ditë sa me shumë familjet me nevojë dhe ti kthej buzqeshjën fëmijeve me aftësi të kufizuara. Por, për t’ia arritur këtij qëllimi kërkoj pak humanizem nga emigrantet e diasporës, firmave të ndrushme apo ndonjë afaristi dhe çdo përsoni që mund t’na ndihmoj sado pak. Cdo ndihm qe me ka ardhur ne SHSHMAK e kam ndarë në prezenc të vet përsonave ose në prani të televizioneve locale dhe për të gjithë ata që duan të kontribojnë finaciarishtë .
