Shtrihu dhe mbylli sytë dashuri,
direkt në tokë pa batanie shtruar,
ta ndjesh safi atë që mbyllur rri,
nën koracën nga bari i thatë mbuluar.
Mos ki ftohtë të lutem, mos u dridh,
e di këto netë dimri janë të ftohta,
vëri veshin zhurmave që do të vijnë,
të mësosh sekretin e lidhjeve të forta.
Oh jo, jo as vetullat ti mos i ngrys,
ndokush edhe mundet të të përçmojë,
të të thotë qesëndisur ligjërata kuturu,
se dëshiron të ikësh, të të largojë.
Edhe brazdat në ballëkur ti i krijon,
kuptoj duke të parë që është vështirë,
se ke përballë ndonjë kameleon,
tip të mëzitshëm, lodhës e të pështirë.
Duro dashuri, qetsohu pak dhe fli,
e ndjej që para teje tani natë ka,
por mos i mbyll të lutem, sytë të dy,
sepse nata e keqe vetëm gracka ka.
Mbasi të kesh dëgjuar, mbledhur e fiksuar,
gjithçka që nga nëntoka ata të thanë,
mendoj që do të jesh lodhur, e stresuar,
por ke fituar nga përvoja një arsenal.
Rri i qetë mos u nxito, me vrik mos u ngri,
ndokush patjetër që do të jetë i vonuar,
ai që pikat di dhe do të vendosë mbi i,
peripecitë e jetës për të të treguar.
Kur të kuptosh se rrëfenjat mbaruan,
ngrihu dalëngadalë dhe shiko poshtë,
kurmin tënd delikat të ravijëzuar,
në vëndin ku fillimisht u shtrive, në tokë.
Atje do të gjesh një shprehje të shkruar,
që unë ta lashë enkas dhe pse anonim,
nëse je gati me mua për të fluturuar,
dashuri të ngelesh e praruar,e jo dështim….