E ftohtë kjo natë dhjetori,
ndërkohë që jam e okupuar,
përpara kam pemën e vitit të ri,
e lodra plot për ta rregulluar.
E më erdhi në sy fëmijëria,
këngët fëminore në vesh,
fillova ngadalë të përdridhem ,
e pastaj me të madhe të qesh.
Atëhere pemë në treg nuk kishte,
po shkurre dëllinjash kishte mali,
një të tillë shkonte dhe e merrte,
me një sakicë në dorë vëllai.
S’kishte lodra e toptha shumëngjyrësh,
që lehtësisht i gjen në treg tani,
por imagjinata mirë na punonte,
e improvizonim me punëdore.
Për ngjitës kishim brumin e hollë
që mami na vinte në dispozicion,
kujdes mos e derdhni na thoshte
mos u bëni pis si gjithmonë .
Uleshim në shesh, zë nuk pipëtinte,
ishim të zënë me punë që të tre.
e tek qeshte babi na ngacmonte,
hajde shpejt se do shkoj të fle.
Dy apo tre fletore punëdore,
bëheshin shirita të gjatë,
e babi na duhej të mos shkonte ,
sa të vinte shiritat në tavan.
Pastaj fillonim me kubat
e turlilloj trupash gjeometrike,
që i vendosnim me pambukun
mbi degët e dëllinjes me frikë.
Do hani bukë thoshte mami,
keni shkollë nesër, vajti vonë,
po ne s’donim të dëgjonim,
e duke punuar këndonim.
Ja këto m’u kujtuan sonte ,
teksa pemën rregulloja ngadalë,
e zëmra donte të këndonte,
si atëherë në fëmijërinë e parë.
Ja na erdhi viti i ri, nisa me dëshirë,
edhe pse zëri i ngjirur nuk kumbonte,
këndoja dhe vehten shikoja fëmijë,
teksa dhe pema bukur lulëzonte,
Kur mbarova iku dhe magjija,
nisa të qesh me kujtimet e mija,
dhe u ula buzagas dhe e qetë,
ti hedh kujtimet në këtë fletë.
