Rebelimi i Xhuljetës:Teuta Shaqiraj


Rebelimi i Xhuljetes.

( Homazh një gruaje që s’deshi të ikte)

“Oh Romeo, Romeo pse duhet të jesh ti Romeo”

-nga ballkoni i përjetshëm pëshpëriste Dashuria.

Mbërthehej pas kangjellave hyjnorja ndër kthetra.

Romeo –Xhuljeta yje, binin në mijra thërmija.

Teksa flladi i gushtit ndizte të kuqtë e afshit,

gëlltitej urata e fundit nga gjuha e Shën Lorencit…..

.. sa do doja të kridhesha në ëndrra, si ty Xhuljetë

dhe notat e shpirtit ti ktheja në muzikë.

Por kur shoh një grua a nënë të venitet

shpirti mpaket, si sorkadhe e plagosur

në ferrishtë,

si petale lulesh shpërthyer pa dashur në acar,

Jo s’mundëm ti jap liri të heshturit pa çak,

se kordat e zërit më janë tharë

e fjalët brenda meje më kanë marrë inat

dalin me ofshamë, ndalen mbi buzë,

në prag, si dëshmitarë të vrarë, pa faj .

Ponc Pilati me gjeti, dashurinë skutave ma vrau

Perde hijesh hodhi më mbuloi e duart i lau.

Si meteor u shova unë grua që e linda, në Maj,

në pellgun e lotëve rashë, luleboxhure e pafaj.

Ika …

duke marrë si pajë copëza ëndrrash të shqyera.

Ika….

duke marrë me vete “ofertën” e dhimbjes kurban,

si shkëmbim “hyjnor “ për në parajsë,

nga kjo botë e trullosur dhe e marre.

Po më mbulon një mall,

Zhuljeten do ta shoh përtej të padukshmes, vallë!?

(Homazh dashurive të vrara)

dav