T’thashë nji ditë : mos m’duej fort ,
portat e zemrës mos mi hap,
unë hyj thjesht me t’ba’e rrëmujë,
iku ,kthehem e iku prap.
T’porosita me mij herë ,
ti s’më nig’jove m’the : s’ka gja…
sa her n’zemër ke me trokit ,
unë derën hapun do e la.
T’thashë : dreqin e don vetvrasjen ?!
shpirtnat si unë jan shpirtna t’lirë ,
i kanë rranjët n’ shumë jet ,
vijnë e ikun e s’kan mëshirë.
T’porosita , ti kallxova rreziqet ,
ti ndoqe ndjenjën ,bane si deshte ,
m’fute thellë n’tanden zemër ,
e netët me andrra thjesht i veshe.
Mos , sa gabove , gabove randë,
unë jam mij shpirtna ,ti s’më ndalon,
kurrë s’kam pranue zinxhirë , as pritjet ,
prej shumë kohësh zemra jeme asht :
( REVOLUCION )!.
