Elvira Zeneli
RINGRITJE
Ishte e zezë ajo ditë kur Lumi i Dashurisë
Befas u rrëzua pa shpresë në një katarakt,
Thua, vallë, ky të ishte fundi i lumturisë
E të grimcohej hapsirave pa cak?
U drodh mali e pylli nga oshëtima e dhembjes,
Po shiu piskamën e tyre e dëgjoi dhe u derdh nga lart,
Lumi u rimbush në shtratin e ri në fund të luginës
Dhe rrugë të re drejt Detit të lumturisë çau me vrap!
Turravrap, si dem i tërbuar, çan brazdë të re,
Ku mbjell farëzat më të bukura të pyllit në mal!
… Kjo jetë mbika më e gjallë se sa dje,
Edhe në faqen e shkëmbit ringrihet e gjallë!
