Rranjët e mija-Donike Rrethej


Kujtoj , kur e vogël m’shehesha n’krahnuerin tand,

kur vrahsha e pada m’rridhnin lotë,

ti m’shikjoje drejt n’sy e m’flisje me pak ton,

( nuk ka veç gjana t’bukura bijë jemja n’kët botë ).

Kujtoj , kur zemërohesha si çdo vajzë n’rritje,

e mbyllja derën ikja jasht si erë,

ti t’m’qëlloje kurrë nuk më ndiqje,

m’flitshe e pritshe q’i zemërimi t’mbinte nji herë.

Kujtoj ,kur uleshe afër mejet kur vetëm n’dhomë mbyllesha,

shikjoje kur shkrueja mbi fletën e bardhë,

duhet shumë durim bijë n’jet m’thojshe,

(se gjanat e bukura vijnë me sakrific,kahdalë ).

Kujtoj , kur u nisa ,ika lerg n’kurbet,

sytë tuj Babë , ishin mbushun lotë,

m’puthe ,m’shtrëngove e më the : Bijë….

( kurrë mos e harro truellin tand ,për kurrgja n’kët botë ).

Kujtoj ,kur nig’joja zanin tand ….

largsija,mosha jote ikte e pa’kohë e unë ?!

e kur fatkeqsija gërset n’humbje t’nji Biri n’tandin prag!

Ti ,thjesht kët mundje me m’thanë : banu e fortë ,n’dhimën tande jam edhe unë.

Kujtoj ,Babë ,po kujtoj mos mendo se kam harrue,

( ku linda ,ku u rrita, e m’rritët ju t’dy),

tesh e di na ndan kohë e vend,

( po jo kurrë ,kurrë nji dashni ).

Kujtoj ,kur vij ,ti fluturon,

bahesh djalë i ri ,m’thue : rri edhe pak,

ehh, kjoftë mallkue primend ky mërgim,

( po unë jam atje , jam i jueji gjak ).

Jam Shqiptare Babë, e kurrë s’ndihem tjetër,

e as ka vend tjetër n’zemrën teme e s’ka kurrë me ken,

unë i përkas atje atij truelli,e shpisë tonë t’vjetër,

n’zemër e shpirt nuk ka tjetër vend .

Kujtoj, gjithçka …i mbaj mbrenda mejet,

e kanjiher ti tham : kur flas me ju ,me ty…

m’rrite ,m’rritët si duhet Babë e s’kisha dasht kurrë z’g’jedhje tjetër,

( ishe princi mbi kalë dje ,sot je drita n’t’mitë sy ).

………………………………… ………………………………..

Foto : Baba jem ,n’vendin na t’bukur n’botë .

Shkodër para pak vitesh.

( E di se kët javë e ke nji luftë me e ba po unë të uroj o afër ,o lerg do e fitosh ,do ja dalim bashk prep )!.

Autore:

Donike Rrethej .