Rruga e jetës
Me djali që më donte
Një rrugë kishim marë
Unë ikja përpara
Ai vinte pas.
Unë e shoqëruar
Ai vinte vetëm
Me hapat tona ikte
As pas as përpara.
Nuk ma kishte shprehur
Që aq shumë më donte
Me ardhjen e tija
Më bëri të kuptoja.
I zgjuar u tregua
Dhe shumë na u afrua
Dhe këmbët i nxitoj
Dhe iku u largua.
Atje ku veja unë
Vente dhe ai
Në dasëm na ftuan
U pamë përsëri.
Dhe nga ajo ditë
Na ndoqi një jetë
Pa kuptuar fare
Ikën shumë vjetë.
Dhe rruga e jetës
Na iku aq bukur
Falenderoj zotin
Për atë rrugë që mora.
