Rrugëtim njerëzor
Në këtë jetë frymon,
Qesh,qan,lodhesh e vuan,
Nje dite heq dorë papritur
Vijat e bardha të jetës,
Kalon duke nxituar,
Diku papritur ndalesh,
Dicka e ke harruar.
Si gur rëndon pendesa,
Po pas nuk mund të kthehesh
Brengën që ke në zemër,
Ti njeri rrëfeje.
“Kështu e ka jeta “,
Thua shpesh me vete,
Tek kjo frazë e vjetër
Gjen shpëtim e prehje.
