Vitet e kaluara te pleqrise
Kurre nuk e kam kujtuar
Atehere kur isha i ri
Tashti pleqerine me shume vese
Me te çmurat t’miat porosi
Per çdo dite n’kafe shkoj
Shoku im me afrohet
gjithe gjentilese
Shoku im si e don kafen
Shoku me pershendet
Miremengjes
Ne jete kurgja
Skam kerkuar te madhe
Falenderoi per respektin
Sipa deshires bej porosien
Shume borgje u rriten
Gjithe elekance
me dergon edhe shtypin
Me te cilen ditet shtyme
Qe nga vitet ’39 e gjere ‘ 2001
Une dalngadal largohem
Mbramja po afrohet
Rruges per shtepi dretohem
Me mendim qe mos te vonohem
Gjate hecjes vreja s’eshte si dikur
As qendrimi i drejt
Kjo ishte e vetmja vrejtje
Por iknaqur jam ne shtepi
Per te pushuar e mbeshtetur
Edhe me nuk kam mbrri
Fata me femije me presin
Nusja e djalit me femije
Por ketu kur qellon Leka
Nuk me afrohet
Aspak pleqeri
Shpesh mblidhja veten
Qe une mos te vonohem
Fates – gruas i thoja
lexo çka kam shkrua
shpesh me telefonon
ajo e meson
pse jame vonuar
Me keto vese te shpeshta
E me keto fjale jem mesuar
Se edhe keto vite
Qe me kane mbetur\\
*Keshtu kem per ti kaluar*
About Post Author
