Sanie Tushi Rrokaj:Buzëqeshje !


Buzëqeshje !

Të parën lule që desha.

Ty të desha .

Ty të mora nën sjetull

e dola buzës së detit,

ku më shikon vala .

Më buzëqeshi uji , si një copëz dashurie.

Mediton mendimet e

buzëqeshjes time.

Je në fatin e saj

Je si agimi që sapo lind .

Buzeqeshje në fytyrën e luleve të bukura .

Si ëmbëlsia e gjetheve të pyllit që sapo çel ,

Si lulet e pranverës që aromë lëshojnë.

Si ylberet e bukura që ngjyrat

flakërojnë .

Lumturia tek buzëqeshja .

Buzëqeshja tek gëzimi .

Tek ngjyrat e larmishme

që vishen me buzëqeshjen e shpirtit .

Dhe flutura e bardhë ulet mbi petalet e bukura të saj .

Buzeqeshje ,

ngrohtësi e rrezeve të diellit .

E zëmrave që presin çeljen e luleve

përsëri .

E ëndërrave të fjetura ,

që marin krah e fluturojnë në lartësi .

Në mes ëndërrave të buzeqeshjes ,

zënë zoqtë e cicërojnë .

Me zërin e ëmbël të tyre , buzëqeshjen

e munguar zgjojnë .

Nëpër qiellin e kaltër kërkojnë

Të gëzuar me buzëqeshje në duar

Edhe gurët e ftohtë nga ngrica

E dimirit gëzojnë.

me gëzim.. e shkëlqim .

Edhe kur ecin mbi mjergull

Kur një fllad pranvere fillon të bier.

Eci bashkë me buzëqeshjen

gurë e drurë këndojnë

E flënë bashkë me të .

Sanie .Tushi .Rrokaj.

Vlorë .