Sa shpejt ikën vitet…
Muajt kalojnë, ashtu ikën vitet si ato germa që lexoja çdo ditë. Energjia ime më beri të fortë të kaloja nga një kabinet në tjetrin duke studiuar, duke ulur koken dhe duke dëgjuar. Ashtu po ikte edhe viti shkollor ky dimër dhe terreni na forcoi. Në hapsire dola te vështroja qiellin ishte i pastër pa re ,ashtu edhe shpirti im mbante pastërti. Vështroj embrionin e bimës ishte plot nektar, unë e kisha marrë atë ëmbëlsi nga nena ime në shpirtin e saj bujar, ishte në venat e mia dhe më ndihmonte për ditë, qe unë të falja dashuri edhe pse isha e vogël.Trokiti pranvera sythet shpërthyen bora e ftohtë kishte azgjesuar krimbat, që donin të hanin rrënjët e mollës. Ajo mollë ishte në lulëzim Edhe mua ky dimër më forcoi Trungu familjarë dhe vatra e ngrohtë…Dalngadale erdhi pranvera me lule na zgjuan zogjtë e pranverës! Po çelnin thysat dhe pema filloi te lulëzonte, shtu si këto lule
