Vlash Prendi
– Dedikuar poetit Llesh Ndoi –
Kur merr penën për të shkruar
I shpreh ndjenjat pa kursim,
Herë me gëzim, herë i hidhëruar
Kurrë nuk shkruan me nxitim.
Ȅshtë i pjekur në këtë degë
Asnjë fjalë se shkrun për veti,
Shkruan n’dialektin gegë
At’ që sheh nga realiteti.
Nuk pushon Ai asnjë ditë
Pena e tij gjithmonë aktive,
E derdh shpirtin n’vargje t’bukura
Dhe kudo kërkon motive.
Ȅshtë poet i njohur sot
Burrë fisnik e djal zamanit,
I Gjergj Fishtës patriot
Vëllai binjak i Hasan Hasanit.
Vepra e tij n’kujtesë ka mbetur
Në çdo fjalë e krijon bindjen,
Vargu i tij kurrë s’ka për t’vdekur
Kur Ai shkruan për vendlindjen.
Për vendlindjen i punon zemra
Shpirti i shkruan për lirinë,
Mendja i rri tek kto t’dy emra
Ndjenja derdh për dashurinë.
Poezinë e merr përdore
E qendis me metafora,
E freskon me ujë prej bore
Mjeshtërisht i punon dora.
Vjen çdo ditë duke u rritur
Plot me muzë dhe energji,
Shpreson ai tek e ardhmja
“Lindjen e mban në gji”.
Nëpër vargje e nëpër vepra
Sot po ndrin si rreze drite,
Të tillë poet na solli jeta
Djal Domgjoni, bir Mirdite.
Se kështu na vika jeta
Herë e vrullshme, herë e vakët,
Fluturon me krahë të lehta
”N’udhëkryqe, koha plaket”.
Asnjëherë koha se plaku
Me laps n’dorë e zbardhi drita,
N’anë t’oxhakut te konaku
Muzë Domgjoni, dritë Mirdita.
Ja mbush zemrën dashuria
Për vendilindje, për familje
“Emrin tënd e ka dashtnia”
U pagëzu libri e poezia.
Me “trinjakë” ai na qerasi
Libra t’bukur dalë prej zemre,
Mik i dashur, t’u shtoftë muza
Vepra të tjera dum prej teje.
Ȅshtë i thjeshtë poeti jonë
Fluturon porsi fajkoi,
Befasi na sjellë gjithmonë
I mirënjohuri poet Llesh Ndoj.
