Ajkën e kombit,disa e thirrën”trushpëlarë”.
Ikën me shpirtin n’ë dorë,e thesin n’ë kurriz..
Shqiponjat e etura për liri,s’i bënë kokës pazarë.
Se tradhëtia, krenarinë e atdheut,u’a bëri pis..!
*
Morën bukë me vete,djathë e dy kokra mollë.
Paguren e mbushën me ujë,nga gjiri i malit
Braktisën familjet,shoqërinë,bankat në shkollë.
Fushat e malet,i kapluan me trokun e kalit.
*
Si hajmali morën me vete,bekimin e perëndisë.
Grushtin me dhe,s’i medalion e puthte xhani.
I ranë vërdallë Mesdheut e Mesopotamisë..!
Në trojet tona i ngritën çadrat,dreqi e shejtani..!
*
Pret e shkreta nënë,i iku biri pa marrë bekimin.
Tek pragu pret motra e mes lotësh i lutet zotit.
Për babin qanë fëmijët,nusja mbanë premtimin.
Veshur me të zeza qajnë,s’i në ditën e mortit.
*
Me kuç e me maç kanë ikur në shtegtim.
Lulet e braktisura,u vyshkën e s’u çel rrënja.
Ndër shekujsh,t’ë përndjekur nga një mallkim..!
“Shqiptarin e shkretë,s’i balon e griu tënja “..!
