Sikur botën ta”sundoja”-Aferdita Hadaj


*********************

Sikur, botën ta

sundoja,me forcën,

e shpirtit…….tim

Do t’i shëroja,shum

plagë…që po vuan

ky njerëzim.

Do t’a filloja, me

mafjet,që botën,

e kanë pushtuar.

Thesaret……..që

posedojnë…..me

zjarrë,do ua kisha

përvëluar.

Para të madhe,

kanë vënë,me drogë,

dhe prostitucion.

Kazino, me lojra fati,

mjerë….njerëzimi,

që e mashtrojnë.

Sikur, një laborator,

me viruse, plot t’a

kisha.Do t’ju jepja

ndonjë kupë, gjithë

bosave, gjakëpirsa

bisha.

Do t’ju shkatërroja,

armët,në çdo skutë,

ku i kanë futur.

S’do lejoja kurrë

gjakderdhje.

Bota të jetojë e

lumtur.

S’do lejoja territoret,

që sot i shesin,

shum lehtë.

Se janë bosat në

fuqi, që ndërshisin,

shtet me shtetë.

Do mendoja, për të

varfërit,dhe për

shtresën,

pensionistë.

Që sot, janë të

nënpërkëmbur,

Më të varfërit e

shoqërisë.

Do ktheja,syt nga

natyra,që me të

kanë bërë kërdinë.

Se planeti ka

ndryshuar,na dërgon

veç përvëlimë.

Do të mbillja, pemë

dhe lule,mushkëritë

për t’i pastruar.

Ujin akull, si kristali,

për jetën…..të

garantuar.

Veç, tërmetet dhe

vullkanet, nuk do

t’i ndaloja dotë.

Sepse janë fuqi

madhore, në duart

e të madhit “”zotë””

A moj botë, me

plagë shumë.

Të marrët, të kishin

shpirtë. Nuk do të

lëngoje, kaq shumë,

nga hallet, lëmsha

në fytë.

Muzë, e bukur

pena ime.

Ku s’më çonë,

në ëndërrime.

Kur në shpirt ke

mirësinë”poeti”bën

mrekullinë. I bie

botës vërdallë,

ti shëroj çdo

plagë dhe hallë.