Në cdo rrugë që hodha këmbën,
nga ti shpirti s.më është ndarë,
Vlorë moj e shtrënjta Vlorë.
Të shikoj e s.më lënë punët
të vija ca ditë të rrija,
më është ndarë zëmra në mes,
më rri gjysma te fëmijët.
Vjen e bëhesh më e bukur,
kështu dua të shikoj,
sikur botën të ma falësh,
Vlorën time se ndërroj.
Vajta vite larg teje,
po me zëmër jam aty,
Vlorë e ëndërrave të mia,
ti ma ndez zjarrin në gji.
Nga Godo Mehmetaj
