.. Simfonia e stinëve !
… Tëra stinët ” fshehin ” magjitë ,
por ti jetosh nuk është magji ?
Shpalosur derdhin … fisionomite ,
ulur ” verantës ” fantasisë fundin s’ja di !
Troket pranvera me plot aroma ,
gonxhe petale ku fletët ndrijne .
Lumenjtë rrjellur …
lul’kuqe – shqera ,
akujt nga majat kullojnë shkrijnë .
Zogjtë të lodhur shtegtimit era …
hapin foletë këng’ cicërijnë .
Agimet zgjohen vesës mëngjese ,
kur rrezet derdhen lule – lëndinë …
Eh kjo pranvera sa duhet thënë ,
sa zemra rahin e lotë ” fshijmë ” …!
… Mos erdhi vera kjo stinë e nxehtë ,
valet e detit drejt qiellit ndrijnë .
E dallgët lozin me ne … pulbardhat ,
zëra fëmijësh ëndërrat përtërijnë …
Ditët zgjatuar gjer netët vonë ,
hëna me yjet ” vizojnë ” magjinë .
Këng’ serenatat mëngjezet zgjojnë ,
limane … lëndinave ndizen dashuritë .
Vellot vishen dasmat këndohen ,
djemtë bandillë mustaqet nxijnë …!
Ah kjo vjeshtë ngjyrë argjentë ,
gjethet e arta i japin jetë …
Zogjtë struken … gjejn’ ngroh’tësitë ,
pena thurr vargje një zemër … flet .
Ditët vrapojnë e hyjnë netët ,
diellin e hënën rrall’ herë e shoh .
Aroma frutash s’eç më
” përzjejnë ” ,
fletët ngjyrosur … shpirti mi do .
Adio vjeshtë e s’ke të ikur ,
gjer pemëve mos mbetet gjethe e fletë .
Retë ” shfrymojne ” e rrezet fshihen ,
shirat trukasin mbi xhama boj’qelltë .
… Kaq për vjeshtën e në të shkruar ,
muzën ” dhòro ” dhuroj e fal .
Kreshtë male të lartë bora … qëndisur ,
i lutem dimrit … jo ftoh’te acar .
S’shoh sythe hapura
por pemë kok’ulura ,
që ca nga ca në gjumë i gjen .
… Ariu ngjitet ah’malit përpjetë ,
pranverës gëzohet kur lulet i çel …
Herët … je zgjuar majëpena ime ,
të mbjellësh vargje e … shtegëtim .
Në ” simfoninë ” notat oktave ,
stinët ngjyrosin … e shpirtin tim !
… Simfonia e stineve !
Zeqo@rben Autor .
Devoll emigrantos !
London November 2024 .
