Sokrat Habilaj
Në një tjetër kohë
Një ditë do kem ikur nga kjo botë,
Bashkë me vargjet që të thura s’gjalli.
Pas meje do ketë, ja si unë sot,
Që do thonë pafund veç fjalë malli.
Edhe kur të kem ikur, si të tjerët,
Njerëzit do duhen ndoshta më bukur.
Po një varg nga unë, shkruar më herët,
Dikush do ja thotë asaj që ka puthur.
Natyrisht ai, s’do më kujtoj mua,
Sepse se pyet kush:-Bëke poezi!?
Ajo që puthet është tjetër grua,
Po as unë s’jam, deri sa nuk je ti.
Mos u bëj xheloze për ata më pas,
Që ua lash në vargje frymën tënde.
Dhe unë shpirt, s’do jem nën një rrasë,
Po duke të puthur në një pllajë hëne.
About Post Author
