Sonja Haxhia
…E të qenurit unë
Historitë e shkruara modestish pa kërkuar të prekim majat e perfeksiont më dukeshin të ëmblla dhe pse në to , brenda , dukej sikur ziente një vorbull lave dhimbjeje e sapo’vërshuar , ku digjet shpirti dhe nuk të dhemb më asgjë , dhe pse pas në ritmin e kohevë tona , unë dhe miku im famous Jonn Mon ishim akoma persona të rinjë , me plot ide energjike e të pagabueshëm kur përshkruanim e Komozonim në bashkëpunim ..më intrigonin bisedat me të, shpesh ulesha në kafenenë në angolo të shtëpisë ,o per ratësi o ndoshta ne e dinim se ku na kryqëzoheshin udhët .Shpesh kamarjerja na ndërronte taketuket e cigareteve , e dukej se ishte e magjepsur pas indiferetizmit të Johnn.
Johnn , një Religios dok, një piktor , një kitarista i Rolingston , ishte shumë elegant , ai ishte bashkëbiseduesi im më i vecantë .
Ndoshta për sytë e botës ne dukeshin si në një tërheqje manjetike , por në fakt nuk ishte kjo .Ai ishte tërhëqës për sytë e vajzave ,e kjo ne të dyve në një vesh na hynte e në tjetrin na dilte .Ishim në botën e rrëfenjave , pukturonin bisedat me më ekstremitetet e harmonive të koloreve .. sa bojë derdhnim mbi biseda .Historitë e tija e të miat s’ishin tjetër , vec e asajë që ne përjetonim ,shihnim e dëgjonim , dhe e vishnim me bojra të shpirtit ,ndersa vargjet e mia në Prozë poetike ai i ndërthurte në kuadre me veshje në ngjyrë të artë , mi dhuronte online, më tepër kur unë nuk bëhesha më e gjallë ,shkëputesha nga Network, kaloja kohën në hije , poshtë një fiku të bardhë të mbjellur posacërisht për vete ,në ballkonin e shtepisë .
Ai këtë fakt mund edhe të mos e imagjinote ,pasi më parë kish njohur konkretisht natyren time sa të qetë llogjikish aq dhe rrebelle ndonjëherë ..
Por kohërat njeriun e ndryshojnë .
E si për t’më kthyer përsëri në ritëm të ditëve punonte orë e orë për të kompozuar një Simfoni duke përzgjedhur c’ka unë kisha shkruar shënjtërisht , të dedikuara nënës time zonjë ..
Vetëm kjo është pika ku me mua mund të futesh në bisedë , si ajo porta e një kështjelle të ngurtësuar ku dera qëndron gjithmonë e hapur …
Të njohësh pikat delikate të të afërmëve të zemrës ështe gjë mrekullisht e rrallë .
E dinte që vec kjo më lumturonte ..dhe kështu ishte !!
Kurrë nuk më shkruante në Imboks ,e njihte mirë limite e mia , që në fakt nuk është as normale një komportim i tillë.Por kjo është ajo e të qenurit unë .
Sa herë dhimbjet më pushtonin shpirtin për My Mom , ilaci im është kjo Simfoni .* Grazie a Johnny , Johnn Mon ,Marlow Englad *
Prendiamo la vita nei nostri mani
About Post Author
