Përtej shikimeve
Më çudit përherë me magjinë e tij,
si një mister më rrethon,
por..
unë shkoj gjithmonë e më larg
e zbërthej
i lexoj qelizat një e nga një.
Ai nuk është i ndërvarur nga gjëra materiale,
është një romantik,
po, po,
këtë e kisha kuptuar prej kohësh
dhe gjithë ajo çfarë i pëlqen,
është dëshira për kuvendime të ëmbla,
vështrimit të hedhur
dashurisë së fshehur!
Madje një gotë vere mbi një trung të prerë,
një lexim, në dy përballje sysh të kaltër
ulur të vetmuar pranë zjarrit të heshtur
kaq larg e afër, ekraneve të pashpirta
distancës që ndan kufijtë e njohjes
e ndërsa gjuhët digjen në flakë,
një përvëlim përshkon lëkurën e rrënqethesh…
Asgjë spipëtin,
vesh e sy shpërqëndrohen,
si tradhëtare qeshin.
Drithma zemre përshkojnë trupin
mbytur në pellgun e gjakut dashuri,
mbytur në lumin e lotëve pafajësi
…dhe kur largohet
ndihem si një e vdekur
harruar pasazhit të vjeshtës
diku në një stol të braktisur
nga rënkimi i humbjes së gjetheve.
(..nga my libro “Kthim me diellin “)
Sonja Haxhia:Përtej shikimeve
Më çudit përherë me magjinë e tij,
si një mister më rrethon,
por..
unë shkoj gjithmonë e më larg
e zbërthej
i lexoj qelizat një e nga një.
Ai nuk është i ndërvarur nga gjëra materiale,
është një romantik,
po, po,
këtë e kisha kuptuar prej kohësh
dhe gjithë ajo çfarë i pëlqen,
është dëshira për kuvendime të ëmbla,
vështrimit të hedhur
dashurisë së fshehur!
Madje një gotë vere mbi një trung të prerë,
një lexim, në dy përballje sysh të kaltër
ulur të vetmuar pranë zjarrit të heshtur
kaq larg e afër, ekraneve të pashpirta
distancës që ndan kufijtë e njohjes
e ndërsa gjuhët digjen në flakë,
një përvëlim përshkon lëkurën e rrënqethesh…
Asgjë spipëtin,
vesh e sy shpërqëndrohen,
si tradhëtare qeshin.
Drithma zemre përshkojnë trupin
mbytur në pellgun e gjakut dashuri,
mbytur në lumin e lotëve pafajësi
…dhe kur largohet
ndihem si një e vdekur
harruar pasazhit të vjeshtës
diku në një stol të braktisur
nga rënkimi i humbjes së gjetheve.
(..nga my libro “Kthim me diellin “)
About Post Author
