Për çdo ditë të jetë e tija,
Mbroni ate!
Zëri jotë më ndjek i ulur në karriken ndërsa më prisje tek porta,
Me thoje – Oh kush më erdhi lulja e pranverës po’të pres këtu ulur unë mbeta,
Në duart e dua me kallo të pa lodhura i shikoj në të gjitha dyet e dritaret,
Me zdrukun tendë në d’orë tani po’ zdruk e zbukuron dhe yjet,
Baba, sytë e tu të ëmbël më shoqërojn kudo që je,
Sëmundja e dashuris dhe malli lotin rrokullim ma dërgon nga atje ku je..
Sëmundja e dashurisë së
ëmbël në ëndrrëat e mia më të reflektua,
Pastaj… pyet Zotin
çfarë më thotë dhe keshillat, burimin e ëmbël për mua.
Unë do të dëgjoj fjalët e tua gjatë natës
…bij, bija ime.. malli I’m nuk shuhet,
Dhe në natën e pamasë, unë do të qëndroj me plagët e mia dhe të tuat..