Nje dite ne stacjon
nje zonje me shikon
diku ishim pare
po dot se kujton.
Kishin shkuar vite
dicka e mundon
syte nuk mi ndante
dhe buzen kafshon
Ne xhepa kerkoja
nje lapes nje flete
me rrinte perballe
e ngrir si portret
Nisa te shkruaj vargje
poezi mbi flete
me ngacmon me fjale
mos je gje poet!!
Njerzit te gjithe zbrisnin
ishte stacjoni i fundit
zonja kureshtare
shancin nuk e humbi.
Nga Godo Mehmetaj.
