Stinët e vonuara ?…Fatmir Pushi


Dhe zogjët po këndojnë beharit ,

Kënga e “zilis “……modeli kohës,

Me zërin e tyre shkrijnë akullnajat

E burimet rrjedhin si lëngu i palmës.

Bota e turbullt …….dhe e hutuar ?..

Bashkë me kohën u prish njerëzimi,

Edhe pse jetojmë …..gjithë ankth,

Ne prap e duam……. i buzëqeshim.

Ne vetë….. e shkatërruam atë,

Dhe ecim mbi fushën e “minuar,”

Lumenjtë sjellin ujë të turbulluar,

Se lajnë pisllëqet që hedhim ne.

Njërzit janë………… të ndryshëm,

Dhe ka shumë me zemër të mir,

Por ka dhe njërëz të rrëzikshëm,

Që janë kthyer në uqër e vampir.

Dashuria e zemrës duke qarë,

Tek kush ?..mbi kë !..mbi njërzit,

Duhet të këndonim me njëri tjetrin,

Vëllai vret vëllanë prindërit vetëm i lanë.

Njërëz të përzierë stinë të përziera,

Dimri sundon shpirtin e horrit,

Mot i keq !……. politikan të keq….

Ja pse behari…… është i tërbuar.

Duke shpërndarë petalet e harresës,

Duke mbajtur planetin të pastër,

Nuk ka nevojë për njërëz gjykatës

Njerzit duan ngrohtësi në folen e tyre.