Sytë e një fëmije në një çast të plakin,
Kur gëzimin befas nga shpirti ta flakin.
Ditë e parë shtatori, libra kot kërkonin.
U qenë tretur shkronjat, fletët u mungonin.
Sytë e një fëmije, oh ç’vështrim të rrallë!
Si thëngjij nën hi, flakë a bëhen, vallë?
Atë ditë shtatori dreka m’ish helmuar.
Si topuz bërë nata, dita bukë – thërmuar.
Sytë e një fëmije, degëzë e këputur.
Në kërkim të diellit, që s’di ku është futur.
Lotët veshin sytë, si me brymë mëngjesi.
Doja t’u jap flakë, po asgjë s’më ndezi.
