Ylli Lalo
Sot,
shkova atje
tek deti,
një vit pa u parë me stinën e re!
.
Atje ku dallga vjeshtake
me stërkala të ftohta
kish nisur të fliste,
si një këlysh i egër
me mua luante
e fytyrën ma gricte.
.
Mbi kokë më davaritej
grija e qiellit,
nënëqeshte herë herë,
dhe herë herë tkurrej ngadalë
në toptha e toptha
të reve pa fjalë,
gati të më bënin dushin e parë.
.
Sot po vrapoja anës bregut,
të ndjeja aromën e detit
atje buzë më buzë me të,
ku vala puth gjurmën e atletit.
.
Atje,
aromën e motit nisa të thithja
në havanën e mallit
sythin e vjeshtës përtypja.
***
y.l
