Te burimi u afrova:Adem Nuhaj


Te burimi u afrova …

Si , shigjetë m’i ngule sytë

Kur ike përpara tëndës

Lastar Maj trupi yt

luajte telat e zëmrës.

Dola , çova dhëntë nga bregu

Dhe Diellit i vura synë

Pusinë ta zura te shtegu

Prita , sa të vije tinë.

Floku yt , si trendelinë

Në dy degë gërsheta dredhur

Shkove u ngjite në brinjë

Çajë mali për të mbledhur.

Ktheva ballin e kopesë

Andej nga binte shullëri

Të të shihja sytë e zesë

Moj thëllëzë pëndë argjëndi.

Mali qe mbuluar me lule

Ty , nga lulet s’të dalloja

Fillova me tinguj cule

Një këngë për ty , të këndoja.

Lagur nga vesa e natës

Re poshtë në ato burime

Erdhe pas vazhdës kërrabës

Kur dëgjove këngën time.

Te burimi u afrova

Kur , të pashë ty duke zbritur

Me ujë mali të freskova

Se , balli të ish djersitur.

Në merak të madh më fute

Zjarri të digjte më shumë

Faqet t’u bënë flakë të kuqe

Se , dhe ujtë s’po bënte punë.

Zjarri kaminë përvëluar

Gusha aromë lulesh vinte

Të dy mbetëm të hutuar

Zjarri dashurisë na digjte.