———————-
tek lëndina në ahishte
sa lehtë mi hidhje capet
kur luaje vallen pogonishte.
Sa bukur ma luaje vallen
kur luaje me shoqet e tua
veshtrimet mi hidhje fshehur
kur ktheje kokën,më shikoje mua.
Hera,herës më buzëqeshje
dhe sytë shpejt,ti mi ngule
lëshove shoqet atje në valle
dhe drejt meje,menjëherë u sule.
U ule në lëndinë pranë meje
në fytyrë ishe e përflakur
dhe ashtu të pavetdijshëm
dora,dorës,bashkë ishim kapur.
Dhe unë i kuqur,shumë në fytyrë
i bërë,i tëri,zjarr i kuq flakë
jo sikur kisha rënë në dashuri
por sikur isha zënë si miu ne cark.!!!
VILSON MERSINLLARI.
