Të lutem mos më harro!…
Dialogu i heshtur
Me ty
Mami
Nëse mungon një trokitje në agim a në muzg
Mos u shqetëso nga heshtja e dhimbshme e fjalës!
Po ti mos e ndal hapin e mos e fshih krenarinë!
Ngre një kala për shpresën si maja e dallgës.
Nëse perdet e tua nuk i tund fryma e mallit Merr një fletë e vizato një shqiponjë a një pëllumb!
Mbase do sulen vrulshëm drejt mes qiejve, drejt oqeanit
Për të ardhur tek unë si lajmëtari në një furtunë.
Nëse diku udha mbushet me mjegullën e dendur
E t’i mbulon dritat e semaforëve të gjelbër a të kuq.
Ti mbaje dritën e mallit për mua përherë të ndezur
E mos u tremb si të ishe vetëm në terrin si pus.
Kështu qënka jeta herë dinake, herë lakmitare.
Të jep një pjatë të mbushur, po ta merrka lugën
Të bën flutur që digjet në flakën e një llampe
E zogjtë ta marrin në sqep dhe ujin dhe bukën.
Ngrihu si kreshnike para Kuçedrës së Harresës!
Ngrej vetë një anije me vela mes deteve plot stuhi!
Mos harro të heqësh çdo ditë gërvimën e derës
Me një kujtim që ndizet si pishtari i lashtë olimpik
