Mbi Ford ç’më bie sipër një vogëlushe,
Sa herë frenoj te semafori në Kombinat
E më ofron me drojë herë lule të egra fushe,
Herë kikirikë të pjekur, a manikyrë për gratë.
I pavemendshëm jam, i lodhur në timon,
Por xhamin gjithsesi e ul deri në fund
E marr gjithmonë nga ato ç’ka më ofron,
Po dhe ca sy të kaltërt, që s’i kam parë askund.
Në këmbë rri vogëlushja, aty buzë rruge pret,
Si engjëllushe duket, e vrarë nga një rrebesh.
Vështrimi i saj i butë më ngulet si shigjetë
Dhe një bisedë pa zë zhvillohet midis nesh.
Dhe ja, një ditë, një Barby mora, nga të vajzës
E pata fat, e pashë, frenova në semafor
Nuk prita vogëlushen, t’i ngjitej Fordit anës,
Si ëndërr të praruar ia lashë asaj në dorë.
Kaluan ditë e muaj, në Kombinat, në udhëkryqe,
Sa desha një mëngjes: mungesë në semafor,
Të kisha pranë buzëqeshjen, të hapej dritë e kuqe
Mbi vijat, mes fëmijësh, ajo me çantë në dorë.
