Diku veshi si pa dashur,
një ironi kapi,
ironi e çastit,
Lëri” të mëdhenjtë”
të ecin përpara,
ne të “vegjlit”pas,
jemi më të thjeshtë.
Shumë më erdhi keq
dhe u befasova,
se doli nga goja
e një “pseudointelektualeje”
mëni mora veten,
në heshtje e qortova,
ndoshta në emër të saj,
kërkova dhe falje.
Njerëzit janë njësoj,
të shkollë,të pashkollë,
“i madh a i vogël”,
vetë e përcaktojmë,
thjeshtësia vlen
për njerëz të mençur
vendin vetes ia gjejmë,
veten vetë e “vlerësojmë”.
Nuk të vlerëson fjala,
mburrja,mendjemadhësia,
flet puna vetë,sjellja,mirësia,
“të mëdhenj,të vegjël”,
njerëz të çdo rangu,
mbi të gjitha vlerat,
mbetet thjeshtësia.
