TESH ASHT VONË .
Fryma jeme shkruen mallin,
n’xhamat e ujdisun qi kullojnë dhimë ,
nji vijë lot shpirtit qi e shtrembt prej zemrimit lag gishtat e mij.
e me mue hesht edhe heshtja,
ndihet veç nji erë jasht qi vishkullon muret,
si nji vejushë n’vajtim t’rreme.
Errësina ban murg temin shpirt,
tuj skalit çka nuk tham ,
mbrenda mejet shfryemjet e nji shpirti tesh t’ikun nuk flasin ma.
( asht vonë tesh ).
E ?!
Kët natë flet gjithçka tjetër,
edhe heshtja e veshun me mburojë …
t’nji pengu qi m’peshon tuj m’vra at pak qi tesh ka mbetun.
N’kët natë…
ku kukuvacat m’duket se kndojnë n’disa mure,
t’shembna .
Shkruj n’xhamin qi kullon para mejet,
mallin…
lotin…
ngashërimin e shpirtit qi e kam ndrye ,
si t’pafe.
Mos bërtit !
as mos prit se dikush lutet me ty,
gërmat e nji shpirti t’gërvishtun kjajnë pa lot.
Ska ma dhan’je,
as sup,
as fjalë,
gjithçka kushton edhe dashnija,
ah,sa!
Urrejtje !?
Ka boll ,
Epra boll ..asht mbushë nji botë qi e fëlliqëm na…
njerëz qi s’din ma me dasht .
Rrugt si bashkohen ndahen,
jan kaq t’g’jata vetëm ,po…
edhe t’shkurta me t’fut ankth me t’tjerët.
Ah, kjo natë !
E pa’emën se emni qi shkrueva n’xham ra posht,
kulloj harresë , dhimë ,ikje…
e gjithçka t’ndjeme a t’pa’ndjeme ..
jeta e hodhi n’kosh.
Grimcat i ngjyrosim na..
tuj ju dhanë jet ,
kanjiher i shkarravisim e i hedhim tej si t’pavlera.
Jena na qi z’g’jedhim.
At pak rrugë qi bamë ,
e at qi ka mbetë.
E asht jeta qi na hedh lodër kanjiher ….
kudo.
( tesh asht vonë ),
Mos prit hijet ,hijet skan emën.
About Post Author
