| Portën e buzëqeshjes! Shëtit ne rrugët pa emër o emrin nuk ua di unë. E lodhur trokas me ankthin ne zemër ne dyert e zyrave te qytetit. Sa ftohtë kam unë. Sa dyer m’u përplasen ne fytyre. E sa te tjera u mbyllen te shoqëruara me ngërdheshjen Ne te dyja rastet e qeshur largova unë. ne kërkimin e te vërtetës me shpresën , do te takoj portën e buzëqeshjes. E mbylla udhëtimin e kërkimit te ditës. E nesërmja dite serish do vij. Mirëmëngjesi do te me ngrejë me tjetër forcë. Forca, te mos thyhem kurrë! |
