Teuta Shaqiraj
E imja vetmi
Vetmia ime ska ngjyrën gri.
Vetmia ime është e kaltër si deti,
ku kridhem sa herë,
brënda zemrës,
si në pasqyrë vetveten.
N’ditët me shi e mes ulërimës s’erës,
kur gjumi më humbet nga kujtimi i të djeshmes.
Vetmia dhe unë ngjasojnë me dy pole
se braktisim,
e tërheqim njëra tjetrën deri ne ngasje.
(Te jetosh vetëm ( në vetmi) dhe të ndjehesh e vetmuar jane dy gjera krejt te ndryshme të dashur miq)
