Kur zbulova të kisha… dy 
Flutërze e bukur krahëlehtë
që brenda meje fërfëllon e merr jetë ,
në ditët me diell
në netët hënëplote
a në atë drapëruar.
Kjo unazë kërthizore ,
shpirtërore e mishtë,
perifraza ndjenjash përcjell , si krua
në dy zemra e një jetë në mua .
Teutina thërras me dashuri
ja zemra ime, si roje të rri,
të freskoj mendimin e rrudhur vij,
sa herë nga meraku për ty.
E di do të ndjej përherë nga pas
kur nga kjo botë e vogël,
do mungoj nje cast .
Teksa me ndrojtje, shikimin hedh ,
hapat e saj të brishtë,
të miave u zënë vend .
Malli tejetej gjoksin tim, shpuar ,
në sytë e fëmijërisë kridhem përmalluar.
E foshnjërisht, si një here i mërmëris lehtë”
Je shpirti i shpirtit tim , simfonia që gëlon Jetë”.
(një nga krijimet e mia të para.. ç ‘ndjesi me sjell)
