Teuta Shqiraj
Mua më quajnë EVA .
Eva, e para femër artisur nën brinjën e ADAMIT
belbëzim i virgjër në dridhjen e zërit burrëror,
e para dashuri vegimore me sytë e dëshirës, të pendimit,
e para grua zgjuar me ëndrrën e natës n’kraharor.
Ah kjo pemë misterioze në kopshtin e EDENIT!
Krahëprerë lëshoi hijen idhnake të dyshimit.
Dy kafshata njohurije u njomën nga lëngu i mollës
lakuriqsia veshi syrin e vagëllues të EVES.
Cilës aromëndjellëse, zemra rebele ju dha!?
Aureola femërore, si rreze dielli mbi flokë ra.
E kaltrta qiellore fustan nusërie mbuluar ,
trëndafil, të kuqtë mbi buzë flakëruar.
Ç’aromë dashurie!
Më antikja ndjenjë zemrat kaploi.
Të dashurosh a të urresh,
dilema e parë lindi mes yjesh,
e zbriti n’tjera shtroje Edenësh.
Adamë të rinj rilindur,
ndërsa në sfondin përdëllues,
mëkati – fruti mollës dhëmbëzurar!
About Post Author
