Ti:Sherife Allko


Kur ti më thërret nga honet e një planeti të paemër,

Unë,të dëgjoj me kërshëri ,

Të dridhurat përshkojnë trupin tim,

fytyrën e lumturisë .

Ti shpesh herë më ulesh mbi sup

si një flutur me ngjyra të rritur në tempuj hyjnor .

Futesh në zemrën time që është një fushë me lule .

Dhe kur errësira mbulon botën,

Ti bëhesh xixëllonjē,

E gjen rrugën e humbur …

Ti,

je i imi në të dyja botët .

Unë ende besoj në dashuri ,

ende besoj në shpresë .

Ti më këndon ninulla me fjalë të pafajshme

Unë pëshpëris nën zë të njëjtën ninullë

me shpatullat mbështetur në “murin”e natës .