Tjerr
lëmshin e durimit shkallëthyer,
lumin e pulsimeve të ankthit që troket
për të takuar moralin.
Asnjë regëtimë e aromës së tij.
Rrudhosen,
ngurosen,
sy ujku bëhen
fytyrën kur u filmon morali.
E plagosën
këtë arterie të gjakut tonë në vena,
i mbyllën derën,
e shpallën non grada,
e përzunë.
Lulëzon
rrokopuja e “lirisë”,
ul kokën morali.
Kamja
gradohet gjeneral dhe varrin
e bën pa moral.
Shpërdredh lëmshin e durimit,
ngrej zërin skelave të qiellit,
skelave të ndërgjegjes,
zbraz llavën e gjoksit që djeg.
Lutem,
të çelë zambaku i bardhë,
morali diell me një qiell këngësh,
të ndriçojë mendjet,
të zbukurojë shpirtin.
@seti pezaku vladi
