Tradhtia e gruas-Veronika Leshi


Kur njëherë nuk kam ma me te fal

A I mendove pak ku te çojnë ato fjalë

Se sa shume me ke lënduar

Me ata fjale thikën ne zemër me ngulur

Kane per te vra gjynahet e mija

Se gjithmonë ma pate me hile

Por nuk kam shpirte te mallkoj

Po gjanat Zotit ja le ne dore

Po une te kisha grua dhe besnike

A e kupton ne çfarë piket arrite

E kuptoja qe dashuria jote ra tek mu

E filove javash javash me u largu

Ama ma mire te ma kishe thane

Pse po ma bana zemrën te vrare

Po ti è kishe mendjen vec tek paraja

Dhe me fund te gjeti belaja

Atje ku shkoje e ndjeje veten te lumtur

Pastaj vije tek une duke u shtir

Me thoje ama dhe ket here ke per mu mëshirë .

Se nuk do te dal me me kercy e me pi vere

Ike thash me ty morì fund cdo gja

Ike se shume te kam fale se me ke gënjye

E shikon ate shpin tande atje .

Hajde te çoj une ku je rrit e ke le

Tu tregoj prindërve te tuj fije për pe

Mani vajzën tuj dhe banja qefin neper diskoteka

Se kështu thotë sot ka ardhe jeta

Me thotë mu ti se kupton se si është e vërteta.