UDHËTOJMË NËPËR TË PANJOHURËN E JETËS
Udhëtojmē të tromaksur në të panjohurën e së ardhmes .
Zvarritemi si gjarpërinj në ditët e pakuptimta të jetës
Me idenë se me këmbët tona po ecim të sigurtë.
Endemi përgjatë bregut të harresës .
Me mendime të pa shprehura,histori të pa treguara .
Si një kopshtare ushqej shpirtin tim të zjarrtë .
I hapim sytë dhe nuk mund të shohim asgjë në errësirën e errësirës.
Ne jemi asgjë ….
E kërkojmë zërin e kohës në qetësinë e erërave të vdekur .
Zëri ynë ështē në qetësinë e çdo stine të diellit të mëngjezit.
E duam të nesërmen me enigmat e saj
Kjo e sotmja nuk mjaftoi .
