Kam arritun ku due ,
( m’ke dasht ),
m’ke drasht .
ajo q’i t’nep e t’merr ,
ajo q’i t’don e t’urren,
ajo q’i t’pret për pak e mandej pa ty…
ikë,
Ajo q’i tesh s’ka ma frigë.
Kam arritun ku due ,
jo si due ,po kam pranue ajo q’i mu dha,
pak çaste lumnijet ,shumë dhimbje,
sa lot .
Po tesh e di se jeta , asht nji gotë n’gjysëm ,herë bosh …
kurrë plot.
Sa i due mbramjet e heshta n’dy,
edhe vetëm pa ty.
Rrugët e tërthurta m’lindin kuriozitet,
e n’ata rrugë dikush kthehet ,ikë e …
dikush pret.
N’nji stacion…
herët n’nadjet e brishta a n’netët vonë.
E deshta hanën e plotë kur n’parvazin e penxheres teme shndriste dritë,
e due fjalën tande ,zanin , t’due sytë.
Aty gjej paqen edhe n’heshtje m’japin siguri,
e due natën q’i bërtet …
bërtet vetmi ,kur n’at natë sje ti.
Kam arritun n’at cep rrugët ku nuk nig’joj ma këshilla …
prej kërkuj,
as urdhna , as me m’tregue rrugën ku unë due me ecë ,me u end,
ka njerëz q’i kam largue …
se s’duroj ma as t’marrin kohën teme ,as t’m’japin mend.
Jam kaq e vogël kanjiher ….
n ‘andrra kur dështoj,
ndihem padrone e jetës teme n’realitetin tem q’i pa asnji pretendim prej askujt jetoj.
Tesh e di se njerëzit nuk jan këtu me t’m’pshtet,
m’mjafton kaq pak me jetue pak çaste lumnijet e jetën e vendosi vet.
Me ty…
Pa ty…
Se m’ke dasht ,
m’ke drasht,
ik -ardhjet e mija kur dimni ngrinte jasht.
Kam arritun ku due …
jo si due,
po kam pranue çka prej jetës m’asht hedhun ,n’tavolinë ,n’nji qosh,
se jeta s’asht kurrë nji gotë plot..
shpesh’her asht bosh.
( Po po e pij me fund gjithsesi për ata q’i kam hedhun tesh n’nji qosh )!.
Autore:
