Vajza Vlonjate
O moj ti vajza vlonjate
ku e more bukurinë
nga ai jodi i detit
apo nga valët që vijnë .
Në atë anën e detit
plot romancë e bukuri
Me ato hiret e tua
Trupi yti si selvi.
Kur të pashë në lëndinë
rrethuar me portokalli
Veshur me fustan mëndafshi
Si hëna që del në male .
Vallë nga çfarë vendi erdhe
vallë nga ç “planet zbrite
mos në tokë u ul hëna
apo kur me yjet flisje .
U dashurove me këngën
Uratën në Guz Baba
Me diellin kur lëshën rrezet
Ylberet mbi Llogora .
Të ka pikturuar flladi
apo dielli hijerëndë
mos vallë krenaria e Vlorës
Që kërcejnë mbi shkëmbënjë .
Në limona portokalle
zogjtë rreth e rreth këndojnë
fluturat që hedhin valle.
bilbilat të ledhatojnë
Me fustanin e mëndafshtë
të rrëmbeu vala e detit
flokët e gjata ngjyrë ari
prandaj shkruan dhe poeti
O moj ti vajza Vlonjate
mos u deh nga bukuria ,
se Vlorën se dehu deti
se dehu as historia .
