Malli për babanë!
Ti…,loti im
Që depërton thellë brenda meje
Më kujton mallin për babin tim
Që mbi muzgun e mbrëmjes së akullt prehet…!
Ti,o ndjenjë e shpirtit të vetmuar
Që melodinë e largët,
mbi pentagram kërkon
A mos ndoshta u ndeshe ,
me sytë e babit tim
Që kam kohë,si nëpër mjegull
për çudi
S’kam reshtur kurrë duke i kërkuar!?
Ti ,o kalimtar endacak
Që endesh buzagaz ,mbi gërmadhat
E qytetit të vjetër
A s’të vjen keq për mallin e babit tim
Që pa të,ndihem si e përhumbur,
pa jetë
E rraskapitur …e dërrmuar…?!
Ti, o heshtje plot vetmi
Që për çdo natë më gënjen
Vjen e ikën ,kur donë ti
E mua më len përsëri
Me gjysmë ëndërr përqafuar…!
Ti o diell që përvëlon
Si zjarr dimri në mes të verës
Vallë dhe mua më përgjove
Tek po thërrisja babin tim ,në yjësi
Të kthehej të paktën, për një çast
Mallin për të,vargjeve të dhimbjes
Për t’ ma shuar…!!!
About Post Author
