Valbona Kolaveri
E IMJA STINË
Në fluturime të largëta
zogjtë
ma morën zemrën
Dhe zemrën e trazuar
në ëndrrën
e një nate vere
Ku puthej me yje
qiejsh
që vareshin trëndafilë
të kuq mbi buzë
E befas vjeshtës
së tetorit
ua zverdhi ngjyrën
petaleve
Skuqur
netëve të dashnisë
Palosur
në një libër tē vjetër
qē su hap
për tu lexuar
më kurrë
Ndërsa
këmbë udhëtarësh
që nxitojnë nga shirat
në ngjizje
më kujtojnë
që me shi u ngjiz
e imja stinë
e trëndafiltë
Me sy kacavjerrë
ndër pemë
që rrezojnë gjethe
e ndër pritje
zverdhin shpirt
About Post Author
