Valbona Kolaveri
ZHIGLA
Në zhigla të ditës
e solla shpirtin
në mbrapshti
Kocka thyej
në hak të inatit
me përbindësha
trekëndëshave të mëndjes
Varur lak për fyt
dreqër
më kacavirren sysh
buburrecë
që vjellin jargë pleqsh
Tërhiqen zvarrë
tek lëpihen buzësh
zhgarravitur muresh
Karkalecë mendimet
shkapercejne shpirtin
mbesin për zgafyell
Të shpërhapen
shi mjeranësh
Kërpurdhë helm
ma bënë gojën
Rrjepjet po zënë plagë
kore e shpirtit
eshtë e fortë sërish
Endem udhësh
vetëm
e mbushem me frymë..
