Valentina Aliaj
“Pulbardhat dhe kapiteni”
Kapiteni
Vetëm pulëbardha, kishte varka në të,
Kokën ulur mbanin, e qanin pa zë,
Ishte mbushur plot e nuk nxinte më,
Dorën përmbi zemër,a po rrihte më?
Pulebardhat
Jepi kapiten, ec të shkojmë,
Se nuk kemi krahë,më të fluturojmë,
Ajri u ndot,fryme nuk merr dot
E tokën e zhvatën,njerëz fare kot…
Na prishën foletë, e na përçmuan,
Me “pëndet”tona,sa u pasuruan,
Se i blenë lirë, e i shitën shtrenjtê
Gjithëçka të një jete, e çuan në dreq…
Të lësh vëndin tënd,e sa e vështirë.
Ndoshta, do gjejmë një jetë me të mirë,
Ne, që po ikim e kemi një moshë,
I lame gjithë kujtimet,”trastat” janë bosh…
I lamë kujtimet, fole më fole,
Edhe pse t’rrĕnuara,por ato i nxe,
Përzier ishin,gugatje,puthje,perqafime,
Një jetë e tërë,halle e mundime..
kapiteni
Sa më dhemb shpirti ,këtë
ndjenjë e njoh,
Po ikni larg, ndoshta më s’ju shoh
Ashtu nëpër dallgë,rrotull ka kaq lot,
Të tjerët i derdhën,si edhe ju sot…
Pulebardhat
Atdheu është toka, ku ke lerë e rrit,
Ku puth flamur, krenar ç’do ditë,
E nëse të shkelin, ata të pavlerë,
Jepi varkes bir,këtu s’ka më nder…
About Post Author
