Shkëputur nga vëllimi poetik “Ajër shprese”, botim i shtëpisë botuese “Ada”.
Tratto dal libro poetico “Aria di speranza”, edizione di casa editrice “Ada”.
VARKË E HUMBUR
Një natë, tek kthehesha nga lundrimi,
varkën e lidha në mol.
Nyje në formë zemre e bëra litarin,
që varka e qetë të kolovitej mbi ujë.
Një pulëbardhë më shoqëroi në kthim.
Ia besova dhe i thashë:
– Ma ruaj! Nesër në të gdhirë do të marr me vete,
dallgëve të dashurisë me të do të lundrojmë!
Natën fryu stuhi, ndodhi kiameti,
si i çmendur u zgjua nga shtrati deti.
Në mëngjes s’i gjeta më, as varkën, as pulbardhën.
Ma kishte këputur litarin me nyjen e zemrës.
Pulëbardha, ndoshta, edhe kish vdekur,
ose ish strehuar në ndonjë varkë tjetër …
Më erdhi keq për varkën e humbur,
që me eshtra shpirti e kisha thurur.
Pa lundruar, nuk mund të rrija,
ndaj me dhimbje nisa të ndërtoj një varkë tjetër.
LA BARCA PERDUTA
Di ritorno dal mare, una notte
legai la barca al molo.
Un nodo a forma di cuore
affinché potesse galleggiare.
Una colomba mi seguì
e fidandomi, le dissi:
veglia sulla mia barca, domani verrai con me
in viaggio, tra le onde dell’amore.
Di notte, un temporale
risvegliò il mare.
All’alba non c’erano più,
né colomba, né barca.
Il nodo s’era sciolto
e la colomba, forse morta
o rifugiata tra le vele di un’altra barca…
Provai dolore per la barca perduta
costruita con le ossa della mia anima.
Non potevo restare senza navigare.
Dolorante, iniziai a costruire
una nuova barca.
